ANTON ÇEHOV

(Free Download Illustration)

ANTON ÇEHOV’UN YAZILARI HAKKINDA

Doktor Anton Pavloviç Çehov’un “kısa yani başarılı” hikâyeleri daima gerçekçidir. Ayrıca –aldığı tıp eğitiminin de etkisiyle- insan ruhunun renklerini büyük bir ustalıkla anlatmıştır. Buna karşın kendisini asla iyi bir yazar olarak göremediği halde hep iyi bir doktor olduğuna inanmıştır. Tıbbı nikâhlı karısı, edebiyatı ise metresi olarak görmüştür*.

Kısa yazıyı iyi yazı olarak kabul ettiği için – birçok betimleme gerektiren durum öykücülüğünün babası da olsa- hikâyelerinde gereksiz tasvirlere, gereksiz kişilere yer vermemiştir.  Kullandığı dil açık ve yalındır. Döneminin insanlarını, kendilerine rahatlıkla anlayacakları ve yadırgamayacakları bir üslupla anlatmıştır. Çehov nasıl başarılı olduğunu şöyle açıklar: “Yazı yazmak sanatı, aslında kötü yazılanları çizmek sanatıdır.” Zamanında üstleri çizilerek çıkarılmış olduklarından Çehov’un öykülerinde kötü, “olmasa da olur” denilebilecek betimlemelere rastlanmaz.

“Bozkır”, “Kime Anlatsam Kederimi”, “Bir Sanatçının Öyküsü” gibi hikâyeleri okununca Çehov’un yaşama hep karamsar baktığı düşünülebilir. Fakat kişisel mektupları, “Cancağızım” gibi öykülerin arkasında varlığını hissettiren, yaşam dolu ve nükteli Çehov’un aslında gerçek Çehov olduğunu göstermektedir. Özel hayatındaki nükteliliği son sözüne bile yansımıştır: "Çok zamandır şampanya içmemiştim."

*”Tıp nikâhlı karım benim, edebiyat ise metresim. Birine kızarsam geceyi öbürüyle geçiriyorum. Bu davranışımı belki biraz uygunsuz bulabilirsin ama en azından sıkıcı değil. Hem zaten benim bu ikiyüzlülüğümden ikisinin de bir şey kaybettiği yok!”

KAYNAKÇA:

(Küçük Köpekli Kadın, Anton Çehov, V Yayınları, Şubat 1987,Ankara.)

(AnaBritannica)

(Doktor Çehov’dan Öyküler, Anton Çehov, Can Yayınları, 2004, İstanbul.)